Do Bajine Bašte može se stići iz pravca Valjeva preko prevoja Debelo brdo na planini Povlen, od Šapca preko Ljubovije dolinom Drine, od Užica preko prevoja Kadinjača, a sa puta Zlatibor – Višegrad skretanjem kod Kremana, pa preko Tare. Lepa je svaka od ovih deonica, jer prolaze kroz živopisnu prirodu.
Bajina Bašta se nalazi na mestu nekadašnjeg naselja Pljeskovo. Posle oslobođenja od Turaka, postaje varošica, koja se najviše razvijala u vreme vladavine kneza Milana Obrenovića. Danas je to urbanistički lepo uređen gradić sa oko deset hiljada stanovnika, sedište opštine sa 35 seoskih naselja i oko 30.000 stanovnika.
Nacionalni park Tara
Dolaskom u Bajinu Baštu kročili ste na područje Nacionalnog parka Tara, koji obuhvata površinu od oko 25.000 hektara. Zbog izuzetnih prirodnih lepota, bogatog biljnog i životinjskog sveta ovo područje je u režimu posebne zaštite i o njemu se stara Javno preduzeće Nacionalni park „Tara”. Tara je jedna od najšumovitijih planina u Srbiji, pravo carstvo netaknute prirode. Biolozi su ovde otkrili preko 1.100 biljnih i veliki broj životinjskih vrsta (među kojima 53 vrste sisara i 153 vrste ptica). Medvedi, srne i divokoze uživaju najviši stepen zaštite. Zbog prosečne nadmorske visine od 1.200 metara (najviši vrh je Kozji rid sa 1.590 metara), Tara ima nekoliko prelepih vidikovaca. Ova planina pročula se po omorici, koju je lekar, botaničar i prvi predsednik Srpske kraljevske akademije, Josif Pančić, otkrio 1875. godine kod sela Zaovine i Rastište. Po njemu je ovaj u svetu redak, endemski četinar i dobio naziv „pančićeva omorika”.
Glavne turističke lokacije na Tari su Kaluđerske bare i Mitrovac. Dobrim asfaltnim putem od Kremana do Kaluđerskih bara treba preći šest, a od Bajine Bašte 25 kilometara. Nešto užim i strmijim putem od Perućca dovde valja preći takođe 25 kilometara. Na Kaluđerskim barama su vojni ugostiteljski objekti, hoteli „Omorika” i „Beli bor” i apartmani „Javor” i „Jeremičak”. Ima i privatnih apartmana, pa je u svako doba zagarantovan smeštaj. Nekoliko sportskih terena i obeleženih pešačkih staza pružaju lepe uslove za rekreaciju.
Mitrovac na Tari pročuo se uglavnom kao dečji rekreativni centar, ali se u međuvremenu razvio kao turistički centar koji raspolaže i drugim smeštajnim kapacitetima. Nadmorska visina od 1.080 metara i prijatni klimatski uslovi omogućavaju ugodan boravak. Do njega se sa Kaluđerskih bara stiže posle 25, a od Perućca posle 15 kilometara vožnje.
Na deset kilometara od Mitrovca a 23 kilometara od Perućca, nalazi se veštačko Zaovinsko jezero. Nastalo je osamdesetih godina prošlog veka pregrađivanjem reke Beli Rzav kao „vodni rezervoar” za potrebe hidroelektrane u Perućcu, ali ga koriste i kupači i ribolovci. Prostire se na nadmorskoj visini od 890 metara i zauzima površinu od 15 kvadratnih kilometara.
Manastir Rača
U podnožju Tare, na desnoj obali rečice Rače (pritoke Drine), šest kilometara udaljen od Bajine Bašte, nalazi se manastir Rača, koji pripada Eparhiji žičkoj, a kao nepokretno kulturno dobro predstavlja spomenik kulture velikog značaja. Prema predanju, ovaj manastir je krajem 13. veka podigao kralj Dragutin, koji se u starosti zamonašio i čiji se deo moštiju ovde čuva. U prošlosti je više puta uništavan i ponovo iz pepela građen. Slava manastirske crkve je Spasovdan. Nedaleko od crkve je visoka trospratna zvonara. Treba istaći da je monah u ovom manastiru u dva maha bio potonji patrijarh srpski, gospodin Pavle.
Među srpskim srednjovekovnim manastirima račanski manastir se odlikovao najbogatijom riznicom. Nažalost, mnoge predmete iz te riznice uništili su Turci, neki su preneti u fruškogorske manastire, a neke su opljačkali i razneli Austro-Ugari tokom Prvog i ustaše za vreme Drugog svetskog rata. S blagoslovom patrijarha Pavla, riznica je obnovljena i ponovo otvorena 1996. godine.
Za vreme turske vladavine manastir je bio centar „Račanske prepisivačke škole”. Turski putopisac Evlija Čelebija zapisao je da je tu radilo tri stotine kaluđera prepisivača. Za vreme velike seobe pod patrijarhom Čarnojevićem, krajem 17. veka, prepisivači su prešli u fruškogorske manastire, a neki su stigli i do Sentandreje.
U manastiru Rača je za vreme Drugog svetskog rata čuvano Miroslavljevo jevanđelje, najvažnije delo srpske književnosti 12. veka. Sačuvao ga je iguman Platon, krijući ga ispod kamenih ploča u oltaru crkve i tako spasao od bugarske kaznene ekspedicije, koja je 1943. godine spalila sve objekte manastira. U obnovljenoj manastirskoj riznici danas može da se vidi kopija ovog dragocenog dokumenta srpske književnosti.
Perućac
Petnaestak kilometara južno od Bajine Bašte, stešnjen između podnožja Tare i reke Drine, nalazi se Perućac. Na ulazu u ovo naselje, na prostoru između magistralnog puta i Drine treba obići lokalitet Mramorje ili Bagruša. To je očuvana srednjovekovna nekropola stećaka, koja potiče iz 14. veka, a pod zaštitom je Republike.
Perućac je mesto sa svega pet stotina žitelja, ali turistički izuzetno zanimljivo i veoma posećeno. Može se nazvati pravim malim rajem za odmor. Nadomak Perućca je Hidroelektrana „Bajina Bašta”, elektroenergetski privredni gigant, koji zapošljava veliki broj ljudi ovog kraja. Izgradnjom hidrocentrale pregrađen je tok Drine, pa je tako nastalo Perućačko jezero, koje se prostire u dužini od 12 kilometara, sve do Višegrada. Jezero je raj za ribolovce, a u letnjem periodu omiljeno kupalište. Po njemu se organizuju turistički obilasci brodićem, čak i plovidbe do Višegrada.
Najpoznatija i najposećenija bajinobaštanska turistička, rekreativna i zabavna manifestacija, „Drinska regata”, koja se organizuje u julu svake godine, počinje upravo u Perućcu. Tu se stotine i stotine ljudi ukrcava u čamce i splavove i, uz veliko veselje, muziku, „iće i piće”, otiskuje Drinom sve do Rogačice.
Tokom cele godine glavna atrakcija Perućca je boravak uz reku Vrelo, koju svi nazivaju reka Godina. Ovaj popularni naziv duguje činjenici što od izvora do ušća teče samo 365 metara, koliko ima dana u godini. Bistra, čista voda, koju slobodno možete piti, izbija iz jakog vrela ispod Tare, teče mirno do ušća, tu se razliva u nekoliko manjih kaskada, a zatim bučno survava u Drinu deset metara visokim vodopadom. Na ušću reke postoji mali prostor za kampovanje, a iznad pomenutih kaskada napravljena je bašta restorana „Vrelo”. Predivan je osećaj kad u tom ambijentu ručate lepo spremljenu svežu pastrmku iz obližnjeg ribnjaka, dok vam ispod nogu žubori voda i čuje se huk vodopada kojim se reka uliva u Drinu.
Na povratku sa ove zanimljive turističke ture u Bajinoj Bašti zastanite kod restorana „Dve lipe”. Ako ste ogladneli, a volite dobro pečenje, prijaće vam vruća jagnjetina. Sa parkirališta naspram ovog ugostiteljskog objekta, lepo se vidi čuvena kućica na steni usred Drine, atraktivan objekat koji predstavlja još jedan simbol Bajine Bašte.
U subotu 13. avgusta: Po Zlatiborskom okrugu: Od Užica do Prijepolja
