Hildeshajm je grad sa oko 100.000 stanovnika udaljen 25 km od glavnog grada savezne pokrajine Donja Saksonija Hanovera. Grad je značajan zbog dve crkve koje su pod zaštitom UNESCO-a – Katedrale uspenja presvete Bogorodice i Crkve Svetog Mihovila. Obe crkve su građene početkom 11. veka u stilu rane romanike. Katedrala Uspenja presvete Bogorodice je sagrađena ne mestu gde je 815. godine izgrađena manja crkva posvećena Bogorodici, u vreme kada je osnovana rimokatolička biskupija u Hildeshajmu. Katedrala je građena samo 10 godina, od 1010. do 1020. i već hiljadu godina je sedište biskupije. Najteži trenutak u istoriji ove građevine je bio mart 1945. godine kada je katedrala razorena tokom anglo-američkog bombardovanja Hildeshajma. Katedrala je obnavljana između 1950. i 1960. godine, ali crkva nije obnovljena tako da bude identična crkvi koje je srušena 1945. s obzirom na to da su tokom vekova, posebno u vreme baroka, dodavani dekorativni elementi, već je građevina obnovljena tako da što više podseća na originalnu crkvu iz 11. veka. Za ovu katedralu je važna i priča o ružinom grmu koji je, prema predanju, posađen još 815. godine kada je osnovana biskupija u Hildeshajmu. Stanovnici Hildeshajma su vekovima verovali da će, dok živi i cveta ovaj grm, i njihov grad živeti i napredovati. Tokom bombardovanja katedrale, izgoreo je i grm. Činilo se tada preživelim stanovnicima ovog grada da ih čeka veoma sumorna budućnost. Međutim, na zaprepašćenje i oduševljenje građana, već sledeće godine iz zemlje su iznikla 22 mlada izdanka. Danas ovaj grm, bujan i zelen, prekriva jedan zid u unutrašnjem dvorištu katedrale. Unutrašnjost katedrale je skromna, bez dekoracija. Dok se građevinski radovi mogu završiti za desetak godina, dekoracija unutrašnjosti katedrale zahteva mnogo više vremena i novca, pa se tu i stalo. Riznica katedrale je pretvorena u muzej u kom posetioci mogu videti umetnička dela i liturgijske predmete izuzetne lepote, kao i odeću i predmete koji su pripadali biskupima iz Hildeshajma.
Ovaj grad se, kao i ružin grm, podigao iz pepela nakon razaranja 1945, međutim stara arhitektura grada je nepovratno izgubljena. Trebalo je što pre osposobiti razrušeni grad za život, pa su podizane bezlične građevine, slične onima koje su kod nas građene u epohi socrealizma (s tom razlikom što se zgrade u Nemačkoj dobro održavaju, pa nema sivih i oronulih fasada). Tek osamdesetih godina prošlog veka, nekoliko najreprezentativnijih građevina na glavnom gradskom trgu je obnovljeno i vraćen im je prvobitni izgled. Neke od tih zgrada potiću još iz 16. veka.
Evangeličko-luteranska Crkva Svetog Mihovila iz daljine više podseća na utvrđenje: velikih dimenzija, sa masivnim zidovima i četiri kule sa zvonicima koje se dižu sa četiri ugla građevine. Zanimljivo da je gradnja ove crkve počela 1010, u isto vreme kada je započeta i granja katedrale, a završena 1022. godine. Jednostavnu unutrašnjost crkve krasi bogato oslikana drvena tavanica. Pre nego što je postala crkva nemačkih protestanata u 16. veku, ova građevina je bila benediktinski manastir. I ova crkva je teško oštećena tokom savezničkog bombardovanja, a obnova je trajala od 1945. do 1960. godine, o čemu svedoči i tabla kod ulaza u crkvu.
Galeriju sa više fotografija možete pogledati ovde.
