Deset godina je prošlo kao tren, uprkos svemu, što je ujedno i ovogodišnji slogan jubilarnog desetog Merlinka filmskog festivala, održanog u Domu omladine Beograd. I ove godine bili smo u prilici da uživamo u odličnim dokumentarnim, kratkim i igranim filmovima koji se bave LGBT i kvir temama, a sam festival je nazvan u čast Vjerana Miladinovića Merlinke, transrodne osobe ovekovečene u Žilnikovom filmu „Marble Ass”, a brutalno ubijene 2003. godine.
Festival je otvoren debitantskim rediteljskim ostvarenjem „Srećni Princ” Ruperta Evereta, koji osim režije i scenarija potpisuje i glavnu ulogu u filmu posvećenom poslednjim godinama života Oskara Vajlda.
Nakon suđenja 1895. godine, Oskar Vajld je osuđen na dve godine teškog zatvorskog rada zbog činjenice da se upustio u homoseksualnu vezu sa lordom Alfredom Daglasom. Film se ne bavi njegovim utamničenjem, niti suđenjem, već periodom Vajldovog života nakon odležane zatvorske kazne koja mu je u velikoj meri narušila zdravlje, i njegovim izgnanstvom u Francusku, u kojoj će samo tri godine kasnije i preminuti, siromašan irski „princ” bez srećnog završetka bajke.
Ima ih, mada su retki biografski filmovi u kojima se u tolikoj meri sjedinjavaju glumačke sposobnosti i biografske verodostojnosti izabranog lika, kao što je slučaj u „Srećnom princu” Ruperta Evereta. Sličan utisak „verodostojnosti” sam imala gledajući filmove: „Chaplin”, „Ray”, „La vie en rose” ili „The Life and Death of Peter Sellers” u kojima Robert Dauni Džunior, Džejmi Foks, Marijon Kotijar i Džefri Raš, u tolikoj meri „ulaze” u lik, da se briše jasna granica ko je zapravo ko, jer imate utisak da osoba koju gledate na filmskom platnu skoro je pa stvarnija od osobe čiju životnu priču prenosi. Ne postoji bolji glumac od Ruperta Evereta koji bi mogao da bolje odigra lik Oskara Vajlda. Jer tumačiti lik narcisoidnog boema, teatralnog i talentovanog umetnika, svesnog svog tragičnog kraja, koji uspeva da odbrani lik koji nije ulepšan u nameri da nam se što više dopadne, već realan u svojoj komičnoj tragičnosti, velika je glumačka veština.
Rupert je Oskar za Oskara.
Srećni princ bez srećnog kraja.
