Vjeran Miladinović Merlinka, najpoznatija beogradska transeksualna osoba, postala je poznata javnosti 1995. godine ulogom koju je ostvarila u filmu Želimira Žilnika „Marble Ass”. Merlinka je napisala i svoju biografiju: „Terezin sin”. A 2003. godine brutalno je ubijena. U znak sećanja na Vjerana Miladinovića Merlinku i hrabrosti življenja u skladu sa svojom prirodom, internacionalni festival queer filma, osnovan 2009. godine, nazvan je „Merlinka”.
Svake godine sve bolji i zanimljiviji, ugostio je ove godine čuvenog reditelja kvir filma, vrlo „specifične estetike” – Brusa Labrusa. Njegovi filmovi veoma su eksplicitni u prikazima seksa i nasilja. Brus Labrus je reditelj koji ne pripada nijednom žanru niti bilo kakvom sistemu. Pre sedamnaest godina, njegov film: „Skin Gang” (Kožica) prikazan je na Festu. Sam Labrus nazvan je još tada rodonačelnikom novog kvir filma, koji koketira sa pornografijom i pank estetikom i ideologijom kvir pank pokreta – Queercore, (u okviru ovogodišnje „Merlinke” prikazan je i izuzetan dokumentarni film o ovom pokretu: „Kvirkor: Kako pankovati revoluciju”, u režiji Yoni Leyser). Filmovi Brusa Labrusa su filmovi o autsajderima, revolucionarima, onima koji ne pristaju na kompromis, o neprilagođenima. I po rečima samog Labrusa, njegovi filmovi su previše pornografski da bi se svrstali u umetničke, a previše artistički za porno-svet. Ove godine, na „Merlinka” festivalu prikazan je Labrusov film „Mizandristkinje”, koji je okarakterisan kao izuzetno politički nekorektan film. Ovaj film je ujedno i uvažavanje i kritika drugog talasa feminizma. Međutim, filmovi Brusa Labrusa mogu da se čitaju u ključu refleksije ekstremnog nasilja i pornografije kojima smo svakodnevno izloženi bilo od strane medija ili u svakodnevnici življenja. Brus Labrus subverzivno koristi pornografiju kao sredstvo kritike i suočavanja sa mračnim i skrivenim seksualnim fantazijama. Po Brusu Labrusu jedino je andergraund film najbolji način za izbacivanje svih trauma. Inače, „Mizandristkinje” su priča o tajnoj feminističkoj terorističkoj organizaciji koja ima za cilj da oslobodi žene, uništi patrijarhat i uspostavi novi feministički svetski poredak. I možda jeste donekle politički nekorektan, ali više liči na svojevrsnu parodiju na „sladunjavu-meku” pornografiju i fantaziju muških heteroseksualaca, barem kada se radi o vizuelnom učinku filma.
Na „Merlinki” je publika imala prilike da u okviru kvir-maratona rezervisanog za jedan dan festivala, pogleda zanimljiv i izuzetno važan film našeg sugrađanina Baneta Principa, pod nazivom „Slutnja anđela”, svojevrsno sećanje na Dejana Nebrigića, srpskog gej i mirovnog aktivistu, pisca i pozorišnog kritičara. Nebrigić je bio jedan od osnivača LGBT pokreta u Srbiji i prvi autovani homoseksualac. Ubijen je 1999. godine na svoj dvadeset i deveti rođendan. „Slutnja anđela” je nagrađena specijalnom nagradom – Noizz, na „Merlinka” festivalu. Festival je zatvoren fenomenalnim dokumentarnim filmom o pop-ikoni Grejs Džons, svojevrsnom fenomenu, u režiji Sophie Fiennes. Film je izuzetno ličan, dirljiv i jedno je snažno filmsko iskustvo.
